In mijn voormalige werk als vrijwillig inspecteur voor de Dierenbescherming kwam ik regelmatig eenzame paarden tegen; moederziel alleen op een klein verfomfaaid weitje of in een modderige zandbak. Er was vaak zelfs geen ruimte om even de benen te strekken. Het hoofd van het eenzame paard is meestal opgericht waarmee het alles gespannen in de gaten kan houden. Paarden horen niet alleen te zijn. Het zijn kuddedieren en ze houden van gezelschap. In een kudde zie je meerdere paren of drietallen bij elkaar grazen maar altijd zijn er paarden die waakzaam en oplettend zijn, zodat de anderen vredig kunnen eten. Ze zorgen voor elkaar en ze beschermen elkaar.
De problemen in Roemenië zijn van een andere aard. Ook hier zijn veel paarden eenzaam en grazen in het werkseizoen vastgezet aan een pin in de berm. In de winter kan of wil de eigenaar niet meer voor het paard zorgen en wordt de ‘trouwe werknemer’ achtergelaten in het veld of in een bos. Bij flinke sneeuwval is er nauwelijks voedsel te vinden voor deze dieren. Wanneer ze het overleven, worden ze in het voorjaar weer gevangen en starten ze sterk verzwakt aan een nieuw zwaar werkseizoen. Bij strenge winters sterven ze een langzame en pijnlijke dood (wetenschappelijk onderzoek naar grazers in 2006).
Op 3 november vertrekken we op tijd naar luchthaven Dortmund. Zes uur later en