Dit zijn de meest gestelde vragen aan Stichting Roemeense Paarden in Nood
1. Kunt u een korte uitleg geven over de werkzaamheden van de stichting?
Alle paardeneigenaren (arme boeren en zigeuners) zijn tijdens onze projecten in een bepaalde regio welkom met hun paard(en). De paarden krijgen een medische check-up en indien nodig een behandeling door de dierenarts (vijlen gebit, wormkuur, wondbehandeling etc). De hoefsmeden bekappen en beslaan de paarden). Alle eigenaren en lokale hoefsmeden worden door ons geschoold. Via de media en de politieke partijen in Brussel proberen we invloed uit te oefenen op het dierenwelzijn in Roemenië.
2. De stichting richt zich op Roemeense werk- en zwerfpaarden. Wij kennen hier geen zwerfpaarden. Zijn dit paarden die zijn afgedankt door een eigenaar? Leven de zwerfpaarden ook in de stad?
In de winter kosten de werkpaarden geld (hooi, stro, brok) en dat hebben de arme eigenaren niet. Ze dumpen de paarden in de natuur in de hoop dat ze in het voorjaar nog leven…Soms lopen de paarden /veulens ook in de stad.
3. Zijn er ook succesverhalen, doelen die er al zijn bereikt?
We hebben 3 projecten succesvol afgerond en overgedragen aan plaatselijke dierenartsen en lokale hoefsmeden. Wij hopen ons vierde project dit jaar af te ronden en over te dragen aan Roemenen. We zullen in maart 2015 een nieuw project starten.
4. Zijn jullie afhankelijk van sponsors? Of ontvangen jullie ook subsidie?
Helaas ontvangen wij geen subsidie en zijn wij compleet afhankelijk van sponsoren en donateurs.
5. Bij ons in Nederland staat over het algemeen dierenwelzijn hoog op de agenda en is voor ons heel erg belangrijk. Is dat in Roemenië anders? Zo ja, waarom of waardoor zou dat komen?
In Roemenië staat dierenwelzijn helaas nog op een laag pitje. De paarden die wij behandelen zijn productiedieren; ze worden zowel voor werk als voor consumptie gebruikt. De zigeuners en arme Roemeense boeren houden hun paarden meestal bij huis in zeer krappe vieze verblijfsruimten, met weinig strooisel op een ruwe betonnen- of zandvloer. De dieren worden meestal vastgezet. Een goed stalklimaat en optimale hygiëne zouden de veel voorkomende longklachten kunnen voorkomen en terugdringen. De meeste arme mensen hebben geen weidegrond. Het is in Roemenië toegestaan (gedoogbeleid) de paarden te laten eten in de berm. Ze staan dan vast aan een pin.
We zien in Roemenië veel kreupelheden en beengebreken. Dit vindt veelal zijn oorzaak in huisvesting en verzorging maar vooral in het gebruik van het paard. Door onjuist gebruik en dagelijkse overbelasting ontstaan allerhande gezondheidsproblemen. Gedragsstoornissen komen veelvuldig voor; de paarden worden zonder enige reden regelmatig flink geslagen en er wordt ruw mee omgegaan. We zien erg veel kopschuwe paarden. Er is nog veel onwetendheid en ondeskundigheid over de verzorging en voeding van paarden en pony’s te constateren.
6. Als wij in Nederland een paard zo zouden behandelen, zou het dierenmishandeling zijn. Hoe kijken eigenaren van paarden en de lokale bevolking in Roemenië hier tegenaan?
Ze behandelen het paard als “een fiets met haar”; een gebruiksvoorwerp. Gelukkig zien we ook al eigenaren die wel vriendelijk met hun paard omgaan.
7. Wat gebeurt er met zwerfpaarden die zijn opgevangen? Gaan die in de toekomst naar een nieuwe eigenaar?
Meestal gaan die terug naar de eigenaar.
8. Wat kunnen wij doen voor de Roemeense paarden?
Wij kunnen iedere hulp gebruiken. Denk aan het organiseren van een actie op jouw manege door middel van een loterij of rommelmarkt of statiegeldbonnen inzamelen bij de plaatselijke supermarkt. Ook zijn we blij met winterdekens in de maten 165, 175, 185. Daarnaast verzamelen strijklappen, peesbeschermers, bitten, touwen en halsters.
9. Hoeveel paarden leven er in Roemenië?
Er leven ongeveer 1 miljoen (werk)paarden in Roemenië. Hoeveel paarden er in de winter loslopen is niet helemaal duidelijk.
10. Hoe ziet de toekomst voor de stichting eruit en voor de paarden in Roemenië?
Wij hopen onze werkzaamheden uit te kunnen breiden als een olievlek om zo steeds meer paarden te kunnen helpen. Voor het Roemeense werkpaard is het einde van de ellende nog lang niet in zicht. Vooral in de arme zigeunerdorpen zijn er nog nauwelijks auto’s en landbouwwerktuigen te vinden.