Op 12 mei reis ik alleen naar Boekarest. Het is de eerste keer in zes jaar dat ik bij de aanvang van een project werk zonder Nederlanders. We kunnen het inmiddels verantwoord starten met de door ons opgeleide mensen in de bestaande projecten. Best spannend! Op het vliegveld ontmoet ik dierenarts Oana Radu en we rijden met de huurauto naar een plek waar we hebben afgesproken met hoefsmid Gheorghita Drặgoi. Gezamenlijk reizen we naar Gageşti, Oost-Roemenië. We komen laat aan en iedereen is in diepe rust. Onder een prachtige sterrenhemel vinden Oana en ik de slaapcaravans met de verlichting van onze telefoons. Gheorghita slaapt binnen in de vrijwilligersruimte van de stichting Noi şi Voi. De volgende ochtend ontmoeten we Sandu, Ionel en Andrei. Gheorghita en Sandu zullen Ionel en Andrei coachen met de praktijk. De theorie is voor alle vier interessant. Oana heeft een PowerPointpresentatie gemaakt met heel veel foto’s van hoeven en onderbenen om de anatomie uit te leggen. Op deze manier wordt de basis gelegd van het middagprogramma: het bekappen van een paardenhoef.
Tussen de middag eten we samen een broodje. Daarna komen er 2 paarden uit het dorp. Gheorghita en Sandu ontfermen zich over Ionel en Andrei. Stap voor stap nemen ze alle aspecten van het bekappen door met de jongens en demonstreren de techniek met een voor- en achterhoef. Zowel Andrei als Ionel hebben ervaring met het bekappen van paardenhoeven maar voor beiden valt nog heel veel te leren. Aan het einde van de sessie worden de paarden beslagen door Sandu en Gheorghita.
Tussendoor rijd ik naar Murgeni met Hannah voor boodschappen. Hannah woont de helft van het jaar in Gageşti en zet zich met ziel en zaligheid in voor jongeren met een verstandelijke beperking. Elles uit Iasi is meegekomen met Andrei. Zij heeft ons in 2012 tijdens een van de projecten geholpen met vertalen. We zijn van plan om de burgemeester van Murgeni te bezoeken vandaag en dan is een goede vertaler meer dan noodzakelijk. De burgemeester zit in een meeting maar zodra hij hoort dat wij in de hal staan, verschijnt hij binnen dertig seconden. Hij herkent ons direct en zijn aanbod geldt nog steeds. Hij stelt een ruimte beschikbaar als wij zorgen voor de materialen. Daarnaast heeft hij wellicht nog wel een of twee smeden die mee kunnen doen aan de opleiding. Een vaste ruimte is mooi maar hoe zorgen wij ervoor dat onze spullen niet om de haverklap worden gestolen? Eerst maar eens kijken of hij morgen met aspirant hoefsmeden op de proppen komt. We eten zelfgemaakte macaroni en genieten van de milde avondtemperatuur.
De volgende dag gaan we verder met de theorie. Oana laat hoefafwijkingen zien naast een gezonde hoef. De voorbeelden zijn niet allemaal even goed te herkennen maar de meeste afwijkingen kunnen de smeden wel duiden. Daarna gaat het over de stand van de voet t.o.v. het onderbeen. Tijdens de pauze bellen we met de burgemeester uit Murgeni. Hij heeft geen potentiele kandidaten gevonden. Volgens deze plaatselijke bestuurder vinden de mannen uit het stadje het beroep veel te zwaar. Daarnaast laat hij ironisch weten dat ze liever de hele dag niets doen. Dat klinkt nog eens bemoedigend voor de toekomst! Het is zeer teleurstellend dat in een zigeunerstadje waar 1000 paarden leven, niemand een gratis opleiding wenst om hoefsmid te worden. Ik vind het onbegrijpelijk. Ik denk terug aan de eerste gesprekken in 2009 voordat we onze stichting begonnen. Kijk nooit met Westerse ogen naar een situatie van mensen in een voormalig Oostblokland. Nog maar 25 jaar geleden werd het leven van de Roemenen bepaald door de Communistische Partij en de altijd en overal aanwezige Securitate. Ze waren niet vrij en wie vrij wilde zijn, probeerde te vluchten met het risico doodgeschoten te worden. Mensen hoefden niet zelf na te denken. Ze liepen ‘in een keurslijf’ en werden gedwongen tot beslissingen. Wie zijn hoofd boven het maaiveld wilde uitsteken, werd corrupt. Een andere mogelijkheid was er niet. In 25 jaar is het land al veel veranderd maar ondernemersbloed is in deze regio nog ver te zoeken. ‘s Middags gaan we verder met de praktijk. De lucht wordt zwart en de smeden gaan binnen in de schuur verder met werken. Terwijl ik ga snipperen en snijden voor de maaltijd, barst het onweer los.
De volgende dag staan we op met een prachtige blauwe lucht. We hebben de hele week al heerlijk weer waardoor we ook ’s avonds buiten kunnen zitten. Oana pakt de theorie op met ziekten en afwijkingen. Het niveau van de stof is aan de hoge kant maar het gaat hierbij niet om de behandeling maar of ze de ziekten kunnen herkennen. Heldere foto’s en filmpjes stimuleren het leerproces.
’s Middags krijgen Ionel en Andrei hun laatste praktijkles. Om 17.00 evalueren we op het terras. Iedereen heeft veel geleerd. Ook voor Sandu en Gheorghita was de bijscholing zeer leerzaam. Zij hebben het als een opsteker ervaren dat zij Andrei en Ionel mochten helpen met de praktijk. ’s Avonds barbecueën we met het hele team en praten na over de afgelopen week.
Gheorghita vertrekt de volgende dag vroeg richting Boekarest. Oana en ik ontbijten nog even gezellig met Hannah. We kijken terug op mooie en zinvolle dagen. Even later verschijnt Sandu voor een gesprek met mij. Hij wil graag wekelijks op een vaste plaats in Murgeni werken met Ionel. Ik zal, via Elles, contact opnemen met de burgervader over de mogelijkheden. We komen overeen dat onze stichting een deel kan vergoeden en de mensen een deel moeten betalen voor het bekappen en beslaan van hun paard. Zo kunnen zij veel paarden helpen en de mensen op een centrale plek in het dorp leren hoe zij hun paard beter kunnen verzorgen. Bij het schrijven van deze blog is alles in onderhandeling en kunnen we dit project hopelijk snel aanwakkeren en een GO geven.
Oana en ik rijden terug naar Boekarest. Onderweg komen we veel ‘skinny horses’ tegen. Dierenarts Bejan uit Bặrlad heeft ons gevraagd of we gemeente Iveşti nog willen bekijken dat een mogelijk project voor de toekomst zou kunnen zijn. Bij navraag blijkt er een hoefsmid te zijn; wordt vervolgd…
Ik zet Oana af bij de kliniek waar zij werkt en haar auto geparkeerd heeft staan. Na een goede nachtrust in een airporthotel, lever ik de huurauto in en vlieg terug naar huis.
Miryam
Follow-up: september 2015
