Op woensdagmorgen vertrek ik richting Enschede. Meereizende smeden Jacco van Doorn en Gerti Klasens komen uit het oosten van het land en het lijkt handig om ze daar op te halen alvorens naar Dortmund te rijden. De reis verloopt zonder noemenswaardige problemen en we komen op tijd in Boekarest aan. Als we voor de landing naar buiten kijken, zien we dat het sneeuwt. Ik denk terug aan februari 2010 toen we alle dagen in de nattigheid en de kou gewerkt hebben. We moeten maar zien wat de dag van morgen gaat brengen. We eten met Raluca Simion en Oana Radu bij La Mama en rijden gezamenlijk naar een eenvoudig hotelletje in Magurele ten zuiden van Boekarest. Na een laatste drankje zoekt iedereen op tijd zijn bed op. ’s Nachts om drie uur word ik wakker van het lawaai. De bovenburen zijn in de lorum en geven een feestje. Om vijf uur is het eindelijk stil. Maar een goede nachtrust krijg ik niet want de televisie gaat om zeven uur weer aan op stand tien. Gelukkig mag ik na het ontbijt een andere kamer opzoeken in het hotel. De manager belooft de herrieschoppers buiten te zetten.
Deze eerste dag is het droog. Halleluja! Tegen de vrieskou kunnen we ons kleden en we vertrekken goedgemutst naar de nieuwe locatie. Het eerste paard staat al op ons te wachten. De Roemeense organisatie Red Panda heeft alles goed voorbereid. Er zijn in de vijf dorpen overal flyers opgehangen om onze komst aan te kondigen. Paardeneigenaren zijn vorige week benaderd ‘to spread the word’. Langzaam wordt het drukker maar de mensen zijn op de eerste dag altijd een beetje afwachtend. Ik maak me daar geen zorgen over. Zodra er een paar paarden met ons beslag over de straat lopen, zal onze werkplek morgen en zaterdag volstromen met mensen, paarden en karren. Jacco en Gerti krijgen hulp van onze Roemeense hoefsmid Gheorghita Drặgoi die vrijwillig in ons project meedraait. Hoefsmid Vlad Ionut zal de komende dagen aanwezig zijn om het vak te leren. Dierenartsen Oana Radu en Alex Jitaru voeren medische check-ups uit, ontwormen, vijlen gebitten en verzorgen wonden.
Red Panda stuurt vandaag Delia Pirvu die alles in goede banen leidt. Ze bestelt de ontbrekende medicijnen die ’s middags op de locatie geleverd worden. Na een bitterkoude dag stoppen we om vijf uur. We rijden naar het restaurant tegenover het hotel om op te warmen en een pizza te eten. Nadat de Roemenen zijn vertrokken, drinken wij nog een biertje in de bar onder het hotel. De muziek staat hard maar het is gezellig. Even later dendert de muziek in mijn kamer voort maar ik ben zo moe dat ik tevreden in slaap val.
Vrijdag belooft een koude, winderige en bewolkte dag te worden. Ook in Roemenië laat de lente dit jaar lang op zich wachten. Om negen uur zoeken we de werkplek op en ontmoeten we vier eigenaren met paarden die al op ons staan te wachten. We zijn nog maar een kwartier aan het werk of het stroomt vol met nieuwsgierigen en mensen die op de wachtlijst geplaatst wensen te worden. Ook meldt zich een hoefsmid uit een andere gemeente om een paard te komen beslaan. Wij heten hem van harte welkom en stellen hem voor om het komende uur bij onze smeden te gaan kijken. Dat is hem zijn eer te na en hij vertrekt. De wachtenden zijn deze keer niet alleen zigeuners maar ook arme Roemeense boeren. De sfeer is gemoedelijk. Alina Enescu zwaait vandaag de scepter. Ze beantwoordt vragen en zorgt dat alle eigenaren rustig op hun beurt wachten. Discussies met veel geschreeuw, zoals in ons andere project, zijn nog niet aan de orde geweest. Terwijl ik dit denk, komt de eigenaar van het huis naast de werkstek op ons af. Hij wil zijn twee werkauto’s, die dienen voor het ontstoppen van toiletten, parkeren. En wat moet hij met al die mest voor zijn deur? Hij is dronken en er valt nauwelijks een normaal gesprek met hem te voeren. We vertellen hem tweeëntwintig keer dat er a.s. maandag een ambtenaar van de gemeente komt om alles schoon te maken. Hij is niet voor rede vatbaar en blijft zeuren tegen Alina. Ook de zojuist aangekomen gemeentesecretaris krijgt de wind van voren. Even later start hij de auto en zet deze voor- en achteruit tussen de paarden. Wij zijn deze taferelen gewend en proberen ons ervan te distantiëren. Wel zijn we bang dat hij de locatie met zijn twee auto’s gaat blokkeren morgenochtend.
Terwijl de smeden hard aan het werk zijn, starten de dierenartsen met de gebitsverzorging. We maken foto’s van enorme haken in de monden en verbazen ons over het feit dat deze paarden überhaupt nog kunnen eten. Jacco pakt tussendoor de educatie van Vlad mee. Hij heeft nog geen snelheid maar levert prima werk. Daarnaast spreekt hij goed Engels. Ik hoop dat hij gekoppeld blijft aan dit project. Ondertussen haal ik de lunch in de plaatselijke supermarkt. Er meldt zich een eigenaar met een verwaarloosd en kreupel paard. De eigenaar woont met acht kinderen en zijn vrouw in een kartonnen doos. De smeden vinden dat dit paard voorrang moet krijgen en Jacco constateert al snel dat het beestje ernstig vernageld is. Na het bekappen en beslaan loopt hij al een stuk beter maar eigenlijk moet dit dier vier weken op rust. Morgen komt hij nog terug voor de dierenarts maar we weten allemaal dat hij vanaf maandag weer hard aan het werk zal moeten. Na een dag noeste arbeid stoppen we om half zeven. De Roemenen gaan naar huis en Alex wordt op de nachttrein naar Iasi gezet; hij heeft morgen weer andere verplichtingen. Wij rijden naar het hotel. Van een warme douche knappen we alle drie op en we eten in het dorp. Na een gezellige avond maken we ons op voor de laatste drukke dag.
Het internet geeft zon en 16 graden aan vandaag. We kunnen het bijna niet geloven maar wanneer we buiten komen, ruikt het naar lente. Op het werkoord staan heel veel mensen en paarden te wachten. Onze dronkaard ligt nog op bed aan de dichte gordijnen te zien en de werkruimte is vrij van auto’s. Raluca Simion start met de wachtlijst en onze dierenartsen en smeden zetten alles klaar voor de lange dag die komen gaat. Na een uur gaat mijn jas uit en even later kan ook de trui aan de wilgen gehangen worden. Het is voorjaar! Naast de gebruikelijke magere en schrale paarden, zien we in deze gemeente gelukkig ook paarden die er goed uitzien. Wel zijn bijna alle paarden min of meer kreupel. In de wetenschap dat deze dieren iedere dag lange afstanden moeten afleggen, is dat een trieste constatering. Onze smeden beginnen met het bekappen van de zoveelste lange hoeven. Gerti begeleidt Vlad vandaag en ook Gheorghita steekt zo nu en dan een helpende hand toe.
Er zijn heel wat paarden aan te wijzen die in de afgelopen zes maanden de smid niet gezien hebben. Dierenarts Oana is aangenaam proactief vandaag, ze behandelt elk paard dat langs komt en houdt karren op de weg aan om de paarden een gratis medisch onderzoek aan te bieden. Opnieuw arriveert een arm jong stel; ze hebben geen luis om dood te drukken. Eigenlijk zitten we vol maar onze smeden zijn bereid om het paardje toch nog te helpen. Terwijl de burgemeester van deze gemeente in de gevangenis verblijft wegens corruptie, neemt de vice-mayor zijn plaats in. Hij is meer dan tevreden over ons project. Dit succes had hij niet verwacht. Hij wil dat we alle paarden in zijn gemeente helpen en tot en met woensdag blijven. Hij is bereid om onze tickets te betalen uit zijn Europese subsidie maar het is maandag tweede Paasdag in Nederland en onze agenda’s staan daarna bomvol met afspraken. We kunnen helaas geen gehoor geven aan zijn vraag maar we zijn blij met zijn compliment. Ik beloof hem dat wij terugkomen in juni en dat stemt hem tevreden. Rond half zeven ruimen we alles op en vertrekken gezamenlijk naar het restaurant. Na een gezellige avond is het tijd om afscheid te nemen van onze Roemeense vrienden. We kijken terug op een zeer geslaagd eerste bezoek aan Magurele en kijken uit naar een vervolg in juni.
Dit bezoek werd volledig bekostigd door de MOYRA STAVA-MORENA STICHTING waarvoor onze hartelijke dank!
Miryam