Op 4 oktober 1226 overleed de Italiaanse monnik Franciscus van Assisi. Hij maakte voor het uitdragen van zijn liefde geen onderscheid tussen mens en dier. Franciscus bekommerde zich om het lot van melaatsen, zwervers en armen maar ook om dieren en planten. Dierenvriendinnen Ilse Winter uit Tsjechië en Margaret Ford uit Engeland kwamen in 1927 overeen dat 4 oktober, de dag dat de katholieke kerk Franciscus herdenkt, een goede datum voor dierendag zou kunnen zijn. Tijdens een internationaal congres van verenigingen voor de bescherming van dieren in 1929, werd 4 oktober uitgeroepen als Werelddierendag. Vanaf die datum kwamen de verhoudingen tussen mens en dier in een ander daglicht te staan. De afgelopen 80 jaar heeft er een kentering plaatsgevonden maar anno 2012 is er, zoals iedereen weet, op de hele wereld nog steeds veel dierenleed te constateren.
Op 24 oktober 2012 rijden hoefsmeden Bart Buurkes, Kees Alblas en ondergetekende naar Dortmund airport. Vandaag start deel 3 van ons educatieproject in Oost-Roemenië. Onze dierenarts Oana Radu zal er deze keer niet bij zijn omdat zij momenteel in China werkt. Vervangend dierenarts Roxana Tudor heeft op het laatste moment moeten afbellen in verband met familieomstandigheden. Ik raak licht in paniek, want zonder goede vertaler van met name de medische aspecten, is het niet zinvol om te gaan! Moet ik de trip op dit laatste moment nog noodgedwongen afzeggen?
Hannah, die voor de stichting Noi şi Voi (onze partner in dit project) werkzaam is in Roemenië, is gelukkig in staat een vertaler voor ons te regelen. Nederlandse Elles woont en werkt al 18 jaar in Roemenië en zij spreekt vloeiend Roemeens. Ze is bereid om ons te helpen met de theorieles en andere vertaalperikelen. Dit komt rond op het laatste moment en gelukkig kan de trip nu toch doorgang vinden. De vlucht naar Boekarest verloopt voorspoedig en na het ophalen van de huurauto en het handen schudden met hoefsmid Gheorghita Drặgoi, gaan we snel op weg naar Gặgesti. Onderweg eten we een eenvoudige maaltijd. We komen laat aan en op de boerderij ligt iedereen al op één oor. Hannah wordt wakker van ons gestommel en we drinken nog even gezamenlijk een borreltje alvorens het bed op te zoeken.
Terwijl wij ontbijten met andere vrijwilligers van Noi şi Voi, haalt Hannah Elles op van het station in Bặrlad. Even later maken we kennis met elkaar, drinken een kopje koffie en wachten op hoefsmid Sandu. Wanneer ook hij gearriveerd is, starten we met het herhalen van de theorie uit mei en juli. Gheorghita en Sandu moeten in sommige onderdelen worden opgefrist maar ze hebben veel onthouden en dat stemt ons vrolijk. Om half 12 komen de eerste twee paarden met eigenaar het erf oprijden voor de praktijkles. Bart en Kees helpen daar waar nodig is, corrigeren en geven opbouwende kritiek. Na de lunch zijn er nog twee paarden aan de beurt en de samenwerking tussen de smeden verloopt, mede dankzij Elles, buitengewoon plezierig.
Ondertussen scheuren Hannah, een van de bewoners en ik, de blaadjes van de boerenkool in kleine stukjes. Het houdt ons even van de straat want we hebben een hoeveelheid nodig voor tien personen. Aan het einde van de middag rijd ik met Elles naar Murgeni. Via de plaatselijke dierenarts is het ons in mei jl. niet gelukt om aansluiting te vinden bij de zigeunergemeenschap in dit stadje maar vandaag willen we het nogmaals proberen via de burgemeester. Bij het gemeentehuis aangekomen, is hij helaas net vertrokken maar hij is te traceren in een café aan de overkant. Elles knoopt een gesprek met hem aan en hij is verrast dat een buitenlandse stichting contact zoekt met zijn gemeente in deze uithoek van het land. Hij gaat een aantal mensen bellen en Elles mag de volgende dag telefonisch contact met hem opnemen. Met rookworsten uit Nederland, smaakt de door Hannah gemaakte stamppot ‘monster goed’ zoals Bart zou zeggen. Met een uiterst tevreden gevoel kruipt iedereen ’s avonds onder de warme dekens.
Op vrijdag zitten we allemaal op tijd klaar voor de theorieles. Kees legt uit, Elles vertaalt en Bart vult aan en zoekt de juiste foto’s en plaatjes bij het onderwerp. Heel veel hoef- en beenafwijkingen passeren de revue. Het is fantastisch om te zien hoe Gheorghita en Sandu de nieuwe theorie oppakken en absorberen. Tegen half twaalf starten we opnieuw met de praktijk. De eerste 2 paarden hebben akelige open wonden van het tuig. Helaas hebben we geen dierenarts voor handen maar Gheorghita heeft al vaak gezien hoe Oana de haren wegknipt rondom het trauma en hoe ze het schoonmaakt en behandelt. Hij slaagt erin dit keurig af te handelen. Kees geeft de eigenaren goede tips om met eenvoudige materialen de drukplekken te verminderen. Nu maar hopen dat ze de adviezen ter harte nemen. Elles en ik rijden naar Murgeni voor verse macaroni ingrediënten en we bezoeken de burgemeester in het gemeentehuis. Hij nodigt ons uit om op zaterdag te komen werken in Murgeni. Hij zal zorgen voor een aantal ‘klanten’ die graag kennis willen maken met onze Nederlandse manier van werken. Even later arriveert Alex. Hij studeert diergeneeskunde aan de universiteit in Iasi en hoorde via een medestudent van ons project. Hij heeft spontaan de trein genomen en het laatste stuk gelift. Alex wil graag leren en komt kijken of hij kan helpen. We zijn blij met deze spontane actie en heten hem van harte welkom. Hij mag van Hannah in een caravan slapen en zo hebben we op de laatste dag van ons project in Murgeni opeens toch nog een dierenarts. Monster geweldig!
Op zaterdag rijden we na het ontbijt naar Murgeni. Bij het gemeentehuis staat iemand voor ons klaar die ons naar een zandweg in het dorp brengt. Nog voor de smeden zijn geïnstalleerd, melden zich de eerste paardeneigenaren al. Dit stadje telt ongeveer duizend paarden. Zoals gewoonlijk zien we kreupele, schrale en magere paarden; een zeer geschikt oord voor een toekomstig project.
Alex zal volgend jaar zomer afstuderen op hoefbevangenheid en Kees laat hem aan de hand van een zeer hoefbevangen paard ter plaatse alle ins en outs in de praktijk zien. Ook de burgervader komt langs en laat ons weten dat hij in ieder geval tot 2016 burgemeester is in Murgeni. Als we voor die tijd een project willen starten, zijn we meer dan welkom. Hij wil graag met Sandu praten over het bekappen en beslaan van paarden in Murgeni. Volgens zijn plan zou Sandu een basissalaris kunnen ontvangen via het gemeentehuis. Deze gelden worden gegenereerd uit subsidies voor Roma, verstrekt door de Europese Unie. We zijn vol goede hoop maar we zullen moeten afwachten wat er van terecht komt; de raderen draaien traag in Roemenië. Op korte termijn gaat Sandu in ieder geval paarden behandelen rondom de zorgboerderij. We stoppen op tijd en rijden terug naar de boerderij. De smeden nemen een snelle douche en we pakken de auto in. We nemen afscheid van Hannah, de jongeren en de andere vrijwilligers. Drie kwartier later zetten we Elles en Alex af bij het treinstation in Bặrlad en vervolgen onze reis naar Afumati, vijftien km ten oosten van Boekarest. In Afumati zullen wij overnachten in een voor ons bekend pension. De ontvangst is overweldigend en de huisgemaakte wijn wordt ons in een iets te grote hoeveelheid aangeboden. We slapen alle drie als een roos en zetten onze reis de volgende dag voort richting Nederland. We kijken terug op een zeer constructief bezoek en een uitstekende afsluiting van dit project. Monster mooi.
Onze stichting zal ook hier, net als in de gemeente Ganeasa, één revisiebezoek per jaar afleggen voor controle en bijscholing. Eind maart 2013 starten we een nieuw project in de gemeente Mặgurele ten zuiden van Boekarest. Meer informatie kunt u lezen in de blog van november.